gazów odlotowych. Według wykonawców miała ona niemal całkowicie rozwiązać problem zapachowej uciążliwości zakładu dla otoczenia. Po uruchomieniu urządzeń stwierdzono, że intensywność zapachu gazów w punkcie emisji nie uległa zmianie. Mimo to wykonawca nadal zdecydowanie twierdził, że ilość emitowanych zanieczyszczeń radykalnie się zmniejszyła, a ponadto w otoczeniu zakładu zapach jest dużo mniej intensywny. Po przeprowadzeniu badań sensorycznych stwierdzono, że sprzeczność obu opinii jest pozorna.<br>Pomiary liczby jednostek zapachowych wykonano metodą ekstrapolacyjną pozwalającą równocześnie określić LJZ i współczynnik Webera-Fechnera (k). Wyniki pomiarów, przedstawione na rysunku 11.35 w formie zależności intensywności zapachu gazów (I) od stopnia rozcieńczenia czystym powietrzem(R), doprowadziły do