wrogim milczeniu. Jeżeli mama chce mieć <br>taki nastrój, to niech ma!<br> Talerze są już zabrane, teraz Pestka dostaje jabłko. Nie ma na nie ochoty, <br>najadła się dosyć tamtych papierówek.<br> - Nie chcesz?<br> - Dziękuję, może później.<br> Matka zabiera jabłko, odkłada z powrotem na szafkę, siada naprzeciwko córki. <br>Pestka zbiera pośpiesznie rozpierzchłe myśli, mobilizuje przytomność umysłu. <br>Wie, że przeżyje teraz niemiłą chwilę.<br> - Dlaczego tak się spóźniłaś? Czy nie sądzisz, że należałoby się wytłumaczyć?<br> - Chodziliśmy na szosę &lt;page nr=151&gt;.<br> - Na szosę? Po co? - Tak sobie, na spacer.<br> - Umówiliśmy się, że nie będziesz chodziła nigdzie dalej bez opowiedzenia się.<br> - To wcale nie jest daleko.<br> - Z kim chodziłaś? - Pytaniu