Fala falę goni jak w owej do znudzenia rżniętej w latach pięćdziesiątych piosence. Popołudnie. Trochę jaśniej. Zjadłem, wypocząłem, zajodynowałem.<br> Dalej w górę. Nie bagatela, rzecz idzie o tydzień, o siedem dni życia. Tyle bowiem stracę, jeśli będę żeglował bez foka, zwłaszcza bez genui. Siedem dni letargu `a la cyborg mrożony, moczony, bity etc. czy siedem dni w Kalifornii. Może nawet z Krystyną.<br> W górę rurą masztu.<br> Śruby.<br> I ani centymetra wyżej.<br> Koniec, kropka, zesłabłem, drżą mi łapy. Po prostu brak sił. Ale wleźć trzeba. Jeśli cofnę się na saling, nie dam rady po raz drugi podciągnąć się te trzy metry po