wskazać bezsporne wyróżniki stylu. Można jedynie próbować <br>odnaleźć je, wyróżniając te elementy, które pełnią w określonej grupie utworów <br>rolę formotwórczą ­ tektoniczną, stanowiąc równocześnie wyraźniejsze nawiązania <br>do pewnych tradycji. Byłyby to więc następujące elementy, sugerujące czterogrupowy <br>podział cykli:<br> ­ prostota i niewielkie zróżnicowanie faktury chóralnej ­ niezbyt rozwinięta <br>harmonika funkcyjna (także z wpływami modalnymi) z dominacją homorytmii oraz <br><br>ograniczony zasób środków technicznych, jako dalsza konsekwencja tradycji cecylianizmu, <br>lecz w zmienionym, swobodniejszym kształcie,<br> ­ zróżnicowanie typów faktury chóralnej, kształtowanej zasadniczo w systemie <br>harmoniki funkcyjnej, zwłaszcza zaś wykorzystanie polifonii i w konsekwencji <br>rozszerzenie zakresu środków technicznych, jako nawiązanie do tradycji polifonii <br>wokalnej,<br> ­ rozwinięta, bogata harmonika, jako konsekwencja