się gapie, dzieci, kobiety z całego domu i z paru sąsiednich kamienic. Pięćdziesiąt lat! - pół wieku. Chwila, i już trumnę zamknęli. Już ją dźwigają po stromych schodach. Za chwilę kostnica przy kościele. Zakonnica szarpie sznur dzwonu, zapala kinkiety. Już jest tabliczka na trumnę: "żyła lat 84... zmarła dnia..." Ksiądz klepie modlitwę i my z Basią powtarzamy za innymi "Ojcze nasz..." <br>Skąd się wzięło nagle w słońcu i w śniegu stado rozwrzeszczanych dzieci? Pewnie z lekcji religii. Truli im o nieśmiertelności duszy... Obskoczyły kostnicę jak ptaki. Wykrzywiony złośliwie staruszek zatrzaskuje ciekawym drzwi. I koniec. <br>Jakaś kuma mówi: "Bardzo ładny pogrzeb!" A druga