zetknięć. Dzieciom - zaledwie stąpnęła na próg - wręczała prezenty i nie interesowała się żadnym z wnuków aż do chwili odjazdu, kiedy uważała pilnie, czy niosą dla niej kwiaty. Z Władysławem także mało przebywała, mając czas wypełniony robótkami, spacerami, masażem, jedzeniem. W oznaczonym terminie odjeżdżała bez żalu, czołobitnie, z ulgą żegnania. <br>Taki modus vivendi na pozór dopowiadał obu stronom, a i Adam oddychał swobodniej, odkąd Róży odebrano okazję do wystąpień, które przyprawiały go o zawrót głowy z przerażenia i wstydu <br>Cudzoziemka... - Czyżby naprawdę nadchodził dla niej czas ostatecznego wygnania? <br>Władysław - ojciec dorosłej córki, wdzięczny mąż kochającej żony, kawaler orderów, człowiek, który sam wybrał