zysku na jednostkę produktu. Wysokość marży zysku przedsiębiorcy była wyznaczana przez stopień zagrożenia zysków ze strony konkurentów oraz przez swobodę przenoszenia przez przedsiębiorcę wzrostu kosztów zmiennych (głównie płac) na ceny. W tym ujęciu przedsiębiorca przemysłowy był kimś, kto raczej sam ustalał ceny na swoje produkty niż je przyjmował. <br>Koncepcję &lt;hi rend="italic"&gt;"stopnia monopolizacji"&lt;/&gt;Kalecki przeciwstawiał dominującym w tamtych latach i do dziś powszechnie podtrzymywanym koncepcjom &lt;hi rend="italic"&gt;"doskonalej konkurencji"&lt;/&gt;oraz &lt;hi rend="italic"&gt;"ogólnej równowagi"&lt;/&gt;gospodarczej. Zakładały one brak wpływu przedsiębiorcy na cenę oraz wzrost jednostkowego kosztu zmiennego przy zwiększaniu produkcji (lub jego spadek w przypadku przeciwnym). Jednakże gdy przyjmie się, że przedsiębiorca nie ma wpływu na cenę