opis w pamiętniku.<br>Siedziałem tyłem do smoka, opierając się sprawną ręką o popękaną ścianę. Moje myśli i uczucia stanowiły w tej chwili jeden wielki lament.<br>"Tylko spokojnie, tylko spokojnie..." - powtarzał Pożeracz Chmur, łącząc się ze mną w pełnym kontakcie. W ten sposób byłem sobą (bardzo przestraszonym sobą), oraz smokiem, którego monstrualne zęby miały przegryźć brzechwę strzały. Dobrym porównaniem może tu być złotnik wykonujący pierścionek z pomocą kowalskiego młota. Czułem jednocześnie miękkie wargi Pożeracza Chmur na plecach i przykry smak krwi oraz drewna w ustach. Usłyszałem chrzęst miażdżonego drzewca. Ciche piśnięcie Liski i jakieś pytanie, zadane cienkim, dziecięcym głosem w smoczym dialekcie