opatulają się kocami i zawojami, trzęsą się gliniarze objuczeni latarkami, kajdankami i rewolwerową bronią krótką, u Toma bufetowy po raz setny przeciera kontuar. Anglik wbiega po swojej serii schodków, przekręca klucz, orientuje się, że Carlos gdzieś wybył, ciska na biurko dwie puszki ze świeżymi skrętkami, nad którymi siedział rano w montażowni, zbiera do torby książki i kserokopie, pije wodę z kranu, zasuwa środkową szufladę komody, w której trzyma spodnie, odkłada na stertę przeczytany egzemplarz "New York Timesa" i znów wybiega na ulicę, uświadamiając sobie po drodze, że nie sprawdził nowych wiadomości na automatycznej sekretarce. Trudno, szkoda czasu. Dobrze, że przynajmniej nie