mogłem się uspokoić. Piasek<br>chrzęścił w zębach. Trawy naokoło czerwieniały. Słyszałem szelest liści<br>nad głową.<br> Wyjąłem z dziury łódkę, trzymałem chwilę gładząc burty palcami,<br>potem przełamałem na pół i upuściłem na piasek.<br> Kim był ten mężczyzna? Może przyjechał narzeczony? Ale przecież<br>płakała niedawno. To nie on. Nie on.<br> Patrzyłem na morze. I chyba wtedy jar, sosny -<br>wszystko rozmazało się w oczach. Wstałem i wspiąłem się po pniu.<br>Położyłem się i przytuliłem policzek do kory. Kiedy zacisnąłem powieki,<br>zobaczyłem dół - białe kolana pani Janeczki, jej rękę na karku<br>mężczyzny. Fioletowe paznokcie. Niebieską kotwicę.<br> Opuściłem nogi. Przyciskałem policzek do pnia mocniej i mocniej