młodszej generacji, gdzie problematyka SF miesza się z wywodem filozoficznym. Punktem wyjścia w poprzedniej jego książce - "Innych pieśniach" - była tradycja filozofii Arystotelesa, tu kluczowy wydaje się postulat katolickiego ewolucjonisty Pierre'a Teilharda de Chardina, by "czystym uściskiem objąć Wszechświat". W wariancie powieściowym ten uścisk z Wszechświatem sprowadza się do opisania, jak możliwa byłaby rzeczywistość, w której mieszałyby się wyobrażenia różnych światów, czasu, przestrzeni i szeregów ewolucyjnych.<br><br>Ta fabularna wielość równoległych rzeczywistości sprawia, że Dukaj musi szukać nowego języka, który pozwala opisywać dokonujące się zdarzenia. Gdy więc posthumanoida ponoszą emocje, w Dukajowym opisie brzmi to tak: "Czy rzeczywiście mogła odczytać z &lt;orig&gt;jenu&lt;/&gt; zachowania