radykalnej kontestacji. A przypadki cywilizowania barbarzyńskiego języka przez najbardziej świadomych i najodważniejszych przyjmowane są przez konfratrów z ogromną nieufnością. Zapewne w literaturze tego pokolenia rozstrzygać się będzie los nowoczesnej polszczyzny literackiej.<br>Do licznych objawów zachwiania tożsamości i wyczerpania literatury dodać trzeba podstawową trudność, trudność z językiem. U schyłku z takim mozołem zamykającej się epoki nie było naszej literatury stać na przezwyciężenie tych oporów. Żeby mogła powiedzieć coś istotnego własnym głosem, trzeba nowych czasów, nowych sił i lepszego języka. A o to, jak widać z pewnego już bądź co bądź oddalenia, nie tak łatwo.<br><br><br>&lt;tit&gt;Uwagi końcowe&lt;/&gt;<br>Okres 1944-1989 w Polsce obejmuje