się nazywa jego towarzysz i nie wiedział skąd się tam wziął. Po dotarciu do rannego lekarz-taternik udzielił mu pierwszej pomocy, a o północy przybyła ekipa goprowska, która nad ranem rozpoczęła transport. Z uwagi na stan rannego i "kruszyznę" terenu kierownik wyprawy E. Strzeboński zdecydował się na trasę długą i mozolną, ale bezpieczną - trawers po stromych trawach na Białczańską Przełęcz i stamtąd dopiero żlebem w dół. W "Księdze wypraw" rzadko spotykany zapis: W całości wyprawa ze względu na trudności terenu, olbrzymi wysiłek, warunki atmosferyczne [tradycyjnie zaczął padać deszcz - M.J.], stan rannego, może być zaliczona do rzędu najtrudniejszych wypraw letnich TOPR