do ciemności. Mały detektyw posuwał się krok za krokiem. Było zupełnie cicho. Tyko gdzieś niżej ciurkała po murze woda.<br>Dobrnął do schodów. Tutaj dopiero zaświecił latarką. Wilgotne ściany zalśniły zielonym mchem i rdzawymi naciekami. Spod sklepienia zerwał się oszołomiony światłem nietoperz. Płochliwie wirował nad głową chłopca, aż zapadł gdzieś w mrok. Było coraz bardziej ponuro i coraz straszniej. Mały detektyw szedł jeszcze pewnym krokiem, ale w serce jego z wolna zaczął się wkradać lęk &lt;page nr=179&gt; Wiedział, że podziemny korytarz wiedzie na przeciwną stronę zamku i prowadzi za mury. Tędy przecież wczoraj przyprowadzili go studenci. Ale to było wczoraj... Czy przez czas ktoś