niego Burskim, dziwnie dzisiaj milczącym. Po ostatniej godzinie Adam rzekł do niego wesoło:<br>- Burski &lt;page nr=35&gt;!<br> Czy wracasz prosto do domu? - Albo co? - zapytał tamten cicho.<br>- Nic. Odprowadzę cię.<br>- Jak chcesz! - rzekł Burski niechętnie.<br>Wyszli ze szkoły razem, nic do siebie nie mówiąc. Adam mieszkał po przeciwnej stronie miasta, uparcie jednak towarzyszył mrukliwemu koledze, który zaczął okazywać zniecierpliwienie.<br>- Dokąd ty właściwie idziesz? - zapytał szorstko, przystanąwszy.<br>- Do ciebie.<br>- Och! Po co? , - Mam ci coś do powiedzenia.<br>- A teraz... teraz nie możesz mi tego powiedzieć? - Nie, bo to zawiła sprawa.<br>- Jak ci się podoba...<br>Burski przyśpieszył kroku, jak gdyby go gnał niezrozumiały niepokój. Na bladej