zamiast mścić się - przyjmowali nawiązki, Rotari napominał jednocześnie, aby po przyjęciu okupu nikt nie żywił podstępnego zamiaru zemsty (nec dolus teneatur).<br>Tradycyjne postawy nie ustępowały jednak łatwo, zwłaszcza gdy chodziło o zabójstwo i wergeld. Wymownym tego świadectwem jest rozdział 143 edyktu Rotariego ("O tym, kto po przyjęciu zadośćuczynienia będzie się mścić"): &lt;q&gt;"Jeżeli został zabity człowiek &lt;gap&gt; i za to zabójstwo zapłacono zadośćuczynienie i złożono przysięgi dla ustania wróżdy; a potem zdarzy się, że ten, kto przyjął zadośćuczynienie, powodowany zemstą zabije człowieka ze strony, od której przyjął zadośćuczynienie, nakazujemy, aby w dwójnasób oddał to zadośćuczynienie z powrotem krewnym, [ktorzy je przedtem zapłacili]&lt;gap&gt;"&lt;/&gt; (Si