z integracją wewnętrzną i (nie zawsze) miedzy częściami, lecz o zmniejszonym stopniu powiązań w porównaniu z poprzednio omówioną, oraz z tendencją do tworzenia struktur jednorodnych wyrazowo. Forma szeregowa <gap> o dużym stopniu integracji wewnętrznej, z tendencją do tworzenia często skontrastowanych struktur zamkniętych. Nie wyczerpuje to jednak możliwości tworzenia koncepcji formy cyklu mszalnego. Istnieją bowiem msze, komponowane zwłaszcza w drugiej połowie stulecia, zawierające elementy omówionych koncepcji. W <name type="tit">Missa brevis</> (1951) Palestra elementem integrującym formę jest motyw kwartowo-tercjowy, wprowadzony w <name type="tit">Kyrie</> (<name type="tit">Poco meno</>, s. 2) i następnie przewijający się przez cały utwór: np. <name type="tit">Christe</> (<name type="tit">Tempo primo</>, s. 3), <name type="tit">Kyrie</> (<name type="tit">Mosso, Deciso</>, s. 3