odcinkami imitacyjnymi z charakterystycznymi, <br>krótkimi motywami i frazami materiałowymi pieśni. Modalnie koncypowane struktury <br>brzmieniowe urozmaicane chromatyką, budują wyważony, uroczysty typ ekspresji.<br> Podobną jednolitość stylu reprezentuje Missa "Gloria Tibi Trinitas" (1929) <br>na 4-głosowy chór mieszany (z organami ad libitum) Garbusińskiego. Jest to rzadko <br>pojawiający się w omawianych cyklach typ wielogłosowej mszy chorałowej, w pełnym <br>tego słowa znaczeniu (zob. szerzej s. 75-76). Ściśle ditoniczne chorałowe frazy <br>wokalne bądź wywodzące się z estetyki chorału gregoriańskiego, stanowią zarówno <br>materiał fugat (zob. prz. 1), techniki cantus firmus, jak i odcinków homorytmicznych <br>i ze zdwojeniami unisonowo-oktawowymi, zakreślając chorałowy, wyważony typ ekspresji; <br>służy temu celowi