integruje formę całego cyklu materiałem melodycznym chorałowej antyfony nieszpornej przeznaczonej na uroczystość Trójcy Świętej (o czym szerzej w dalszej części rozdziału). W 1 Kyrie wykorzystuje pierwszą frazę antyfony, w 2 Christe wprowadza dwie kolejne, a w 3 Kyrie stosuje kategorię korespondencji z pierwszą frazą Kyrie. Podobnie postępuje w pozostałych częściach mszy, wyjąwszy Sanctus. W ten sposób osiąga zwartość materiałową i wyrazową zarówno wewnątrz części, jak i miedzy nimi. Cały zaś cykl charakteryzuje wysoki stopień integracji, tworząc kategorię <orig>następności</> <gap>. Kolejny wewnętrzny odcinek części oraz kolejna część cyklu właśnie następują po sobie z materiałem korespondującym ze sobą bądź modyfikowanym (wyjątkowo integrowanym kategorią wariacji