otworzył przy meczecie szkołę, w której uczył wioskowych chłopaków. Za przykładem wuja stworzył też własny partyzancki oddział, na którego czele walczył z Rosjanami. Aż do czasu fatalnej kontuzji.<br>Dziś nikt go tu już nie pamięta, a może tylko nie chce sobie przypomnieć, nikt go nie zna, nikt nie słyszał o mulle Omarze, nikt nie chce o nim mówić. Jakby go tu nigdy nie było. Jakby nigdy nie istniał.<br><br>Zwycięska święta wojna nie przyniosła jednak świętego pokoju i spokoju ani świętych porządków, jakie obiecywali święci wojownicy, mudżahedini. Po niesławnej rejteradzie Rosjan musiały minąć jeszcze trzy długie lata, zanim przypuścili w końcu szturm