symbolu; wręcz narodowego sacrum. Otóż w XIX stuleciu, gdy brakło koronowanych, składano w podziemiach katedry bohaterów narodowych i Królów Ducha. Treści patriotyczne katedry jako narodowego sanktuarium skrystalizowały się jeszcze z końcem XVIII wieku. Podczas pamiętnej wizyty w Krakowie (1787 r.) króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, biskup sufragan Józef Olechowski powitał w murach katedry ostatniego polskiego monarchę tymi oto słowy: &lt;gap&gt;.<br>Tak biskup Olechowski przypomniał o randze katedry wawelskiej, odczytując właściwie jej przyszłą funkcję - sanktuarium wszystkich Polaków, ową kamienną księgę historii ojczystej, z której można było się uczyć niekłamanych dziejów narodowych.<br>Świątynia wawelska z jej pomnikami, grobami królów, a od początku XIX wieku bohaterów