zżartym przez deszcze jak głowa cukru kamieniu. W pokoju nauczycielskim, za oknem, stuknęły drzwi. Ktoś rzucił teczkę z irytacją na stół.<br>- Doprawdy, panie kolego, to już przechodzi wszelkie granice - odezwał się głos pana Zajtowta, kierownika szkoły. - Stale przymykam oczy na pana, że tak powiem, oryginalne metody wychowawcze, ale któregoś dnia musi się to skończyć.<br>- Ja wiem o tym - rzekł zmęczonym głosem Rymsza.<br>- Pogrąża się pan, panie kolego, w zupełnej depresji i nie widzę już sposobów obrony pana pozycji.<br>- Wiem wszystko.<br>- Nie będę panu, kolego, mówił o naszych ideałach, o zdrowiu społecznym, o konieczności czynu, bo pan już, panie kolego, wystygł i