ściany, cementowa podłoga, szary strop. Mieliśmy chyba 12 prób. Za mało, żeby nauczyć się takiego ogromnego tekstu, z takim bogactwem słów. Nie było łatwo się skupić, obok ciągle coś się działo. Wnosili paczki, bo zajechała ciężarówka z zagraniczną pomocą, przychodziły dzieci na lekcję religii i chciały do nas zajrzeć, panie myły podłogę. Nasi gospodarze byli życzliwi, sympatyczni, wspaniali, ale oczywiście nie mieli pojęcia, jak pracuje się w teatrze. W sali parafialnej czas płynie inaczej. Jeśli potrzebna jest deska, ktoś po nią może pojedzie, ale niekoniecznie zaraz. I nie ma się co denerwować, bo widzom na pewno będzie się i tak podobało