Witolda Gombrowicza, nie może nie pamiętać występującej w tym arcydziele pobocznej, ale ważnej postaci Profesora. Na tle toczącej się do wtóru szampańskich arietek rewolucji światowej Profesor reprezentuje typową postać jajogłowego intelektualisty, usiłującego w procesie historycznym odnaleźć jakiś sens. Jego własne procesy myślowe zakłóca jednak co chwilę reakcja fizjologiczna, której nieszczęsny myśliciel nie jest w stanie opanować. Ilekroć Profesor usiłuje wydobyć z siebie stwierdzenie o filozoficznej głębi, jego obrzydzenie względem świata i samego siebie przyprawia go o niepowstrzymany atak mdłości. Zamiast błyskotliwego komentarza, z jego ust wyrywa się rozgłośne beknięcie, z rodzaju tych, które zwiastują podchodzącą do gardła falę torsji.<br> Wybacz, drogi