materiału zawieszonego obliczono na ok. 17 tys. t, co odpowiada sumie odpływu zawiesiny w lipcu i sierpniu 1978 r. (Beecroft, 1983). Podobne obserwacje pochodzą z Ziemi Baffina i lodowców w Norwegii (por. Drewry, 1986). Zjawisko to jest prawdopodobnie typowe także dla lodowców spitsbergeńskich. Mechanizm pobierania zawiesiny podczas udrażniania kanałów podlodowcowych na początku sezonu ablacji jest zapewne podobny do działającego podczas miniszarży (Humphrey i in., 1986).<br> Zawartość zawiesiny w rzekach podlodowcowych zależy nie tylko od prędkości ruchu wody, ale też od ilości materiału mineralnego o odpowiedniej frakcji. Zazwyczaj koncentracja zawiesiny nie przekracza 1% objętości (Drewry, 1986). Dla Lodowca Werenskiolda w 1986 r