Boulton, 1974; Vivian, 1975). Wystające ponad otaczającą powierzchnię narożniki płyt były najbardziej zeszlifowane. Średnia abrazja płyt marmurowych wyniosła ponad 36 mm/rok pod lodowcem d'Argenti`ere (prędkość 250 m/rok) i 3,0 - 3,75 mm/rok pod Breidhamerkur (przy prędkościach 10 - 20 m/rok). Twardszy bazalt, który zainstalowano tylko na Islandii, był niszczony znacznie wolniej 0,9 - 1,0 mm/rok. Wyniki te są trudne do ekstrapolowania, nawet w obrębie tego samego lodowca. Wskazują jednak na istotne znaczenie prędkości i twardości skały. Wspomniane już (por. rozdz. 7.4), precyzyjne badania sejsmiczne dna Strumienia Lodowego B (Antarktyda Zachodnia) wykazały, że po wygładzonym