przeciwnika, rozorany bok młodszego obficie krwawił, ale nie była to rana niebezpieczna. Ten młodszy go teraz pokona. Głowy sczepione wieńcami pochylały się coraz niżej, z gardeł obu samców wydobywały się odgłosy przypominające rzężenie. Jeszcze chwila i stary byk upadł na kolana, a potem pchnięty z impetem przez młodszego przewrócił się na bok. To był koniec walki. Zwycięski jeleń odchodził w stronę stada znacząc za sobą krwawy ślad. Pokonany nie był nawet draśnięty, ale radca wolałby nie oglądać jego podnoszenia się z udeptanej ziemi. Dźwignął się wreszcie, radca zobaczył go nagle na tle księżycowej tarczy i wydało mu się, że pomiędzy rogami widzi