właścicieli tego miasta. Nie przeszkadzało im, że byli potrącani przez przechodniów zmierzających w innych kierunkach. Nagle ona upadł - nie jak człowiek, lecz jak robot odłączony od prądu lub marionetka, której sznurki ktoś w jednej chwili puścił. Ona natychmiast zareagowała - wlokąc jego bezwładne ciało w kierunku najbliższej ściany kamienicy rozglądała się na boki. Nie próbowała go ocucić, lecz tylko czujnie wypatrywała czegoś, co miało nadejść z jednej ze stron dosyć wąskiej uliczki. Ale nic się nie działo, tylko śmieci poruszane wiatrem szeleściły jakby coraz głośniej, bo miejsce pustoszało... Pustoszało... Czy budynek naprzeciwko rzeczywiście był przed chwilą tak stary? Czy z okien wyzierała pustka