W 1817 r. rząd zorganizował tzw. Korpus Górniczy, obejmujący ogół personelu rządowego przemysłu ciężkiego w obu Zagłębiach. Wstęp do Korpusu był dobrowolny, ale wystąpić zeń nie było wolno; za to górnik "przysięgły" wolny był od pańszczyzny, czynszów i służby wojskowej i korzystał też z Kasy Brackiej, która miała go zaopatrzyć na czas choroby i na starość. Korpus Górniczy rozwinął się na większą skalę dopiero w późniejszych latach; i tak, w Zagłębiu Dąbrowskim przeszło przez jego szeregi ok. 2,5 tys. ludzi, w znacznej większości synów chłopskich z najbliższej okolicy.<br>Liczba robotników w Królestwie pod koniec lat dwudziestych bywa szacowana na ok. 60