słyszałem bicie nie tylko własnego serca, ale również <br>serca Artura. Kilkakrotnie musieliśmy skręcać to w prawo, <br>to w lewo, aż w końcu znaleźliśmy się w ogromnej <br>sali, oświetlonej jaskrawym zielonym światłem. Pośrodku <br>stały trzy żelazne skrzynie z pięknymi okuciami. Bez <br>trudu otworzyłem pierwszą z nich. Jakież było nasze <br>zdumienie, gdy na dnie skrzyni ujrzeliśmy maleńką zieloną <br>żabkę z maleńką złotą koroną na głowie.<br><br>- Nie dotykajcie mnie! - rzekła żabka. - Wiem, <br>że jesteście z Akademii pana Kleksa i zupełnie <br>bez potrzeby zabłąkaliście się do sąsiedniej babki, <br>do bajki o Królewnie Żabce. Jeśli mnie dotkniecie, natychmiast <br>przemienicie się w żaby i zostaniecie już tutaj na