nie prowadził zbrojeń, a jej armia, wprawdzie dobrze dowodzona i szkolona, nie miała doświadczenia wojennego i przeznaczona była wyłącznie do obrony terytorialnej. ZSRR miał dwudziestokrotną przewagę ludności i znacznie większą, kilkudziesięciokrotną w liczebności sił zbrojnych. Pchali na front tyle wojska, ile tylko mogło się zmieścić nie przeszkadzając sobie nawzajem, względnie na ile pozwalał transport ( bo na północy był to głównie problem linii komunikacyjnych). Tymczasem te masy oddziałów wracały nic nie wskórawszy i w takim stanie, jakby świeżo przeszły przez maszynkę do mięsa. I ten nieprawdopodobny stan trwał i trwał, całymi miesiącami. To chyba od tego czasu datuje się utrata wiarygodności dowództwa Armii