w pewnej chwili turkot z nagła zadudnił na gościńcu za plecami Wawrzona - chłop przystanął i zwrócił się w tamtą stronę.<br>To pleban kawęczyński jechał dwukonnym wózkiem do miasta. Wawrzon zaprzęg poznawszy, zawczasu magierkę zerwał z głowy- Wózek zwolnił biegu i przystanął.<br>Wtedy chłop tą magierką do kolan, godnie zamachnął i, na ile ciężar pozwalał, zgiął plecy w ukłonie.<br>- A cóż to, Wawrzon... do Warszawy? - zakrzyknął księżulo.<br>Młody był, gładki na twarzy i szczelnie w płaszczu sukiennym opięty.<br>- Juści... do Warszawy, do miasta, proszę łaski dobrodzieja - odrzekł skwapliwie chłop.<br>- Lecz coś ci, widzę, iść niesporo?...<br>- Jak ta staremu, proszę łaski...<br>- No, to siadajże