lubi śmierci. Ciało, dopóki może, przeciwstawia jej bicie serca i ciepło krążącej krwi. Pogodne wiersze pisane w środku horroru opowiadają się za życiem, są buntem ciała przeciwko jego zniszczeniu. Są to carmina, czyli zaklęcia rzucane po to, żeby na chwilę okropność znikła i ukazał się ład - cywilizacji czy, co zresztą na jedno wychodzi, dziecinnego pokoju. Pocieszają, dając do zrozumienia, że to, co odbywa się w anus mundi, jest przejściowe, i że trwały jest ład - co wcale nie jest pewne. <br><br>&lt;tit&gt;Aosta.&lt;/&gt; Błogosławieni niech będą monarchowie za to, że lubili polować. Na południowych zboczach Alp wybrali Dolinę Aosty na teren królewskich łowów, zabronili tam ciąć