szacunku, choć nie pojmowali jego słów. Wiatr szeleścił zeschłymi liśćmi gałęzi, <br>które stanowiły ściany szałasu. Kapiton siedząc na tarasie zabawiał córki gospodarza <br>tęsknymi pieśniami egipskimi. <br> - Myślę czasami - podjął Paweł - że wszystko, co przeżywali ludzie w Starym, <br>przeżywać będą w Nowym. Tylko odwrotnie... Tam potop był na początku, a teraz <br>będzie na końcu coś jak potop... I Abracham powróci do Ur chaldejskiego...<br> - Lecz tamto - wyszeptał ze zgrozą Arystarch - trwało tysiące lat! A teraz <br>nie będziemy czekali długo!<br> Uśmiechnął się. Jeszcze nie śmiał im mówić o tych swoich przypuszczeniach, <br>że na dzień Pański ludzie czekać będą długo, bardzo długo. Wymijająco powiedział: <br><br><br> - Tysiąc lat u