partyzantkę. Gdy nie wracali, Dobrowiczowa klękała przed krzyżem, który wisiał nad drzwiami. Pewnej nocy Jerzyk wyszedł sam i złapali go Ukraińcy. Dobrowiczowa dzień i noc klęczała przed krzyżem, ale Jerzyk nie wrócił. Ukraińcy go ukrzyżowali. Przybili go gwoździami do deski. Dobrowiczowej nie można było docucić. Co otworzyła oczy i spojrzała na krzyż, to z powrotem mdlała. Nie pozwalała się podnieść z podłogi. Leżała krzyżem, a wszyscy przy niej klęczeli. Wydawało się, że to ją ukrzyżowano.<br><br>Dobrowiczowie musieli uciekać. Marek zawiózł mnie z powrotem do gospodyni, która piekła kiedyś dla nas chleb. Tam przyszedł po mnie Umek. Jego ojciec był stryjecznym bratem mojej