nas wierzyć optymistyczne teorie rozwoju. Nie widać wcale, by sektor gospodarki tradycyjnej, nienowoczesnej, zanikał stopniowo na rzecz sektora nowoczesnego, by nadmiar siły roboczej z sektora tradycyjnego przechodził stopniowo do nowoczesnego i wchłaniania ich przez "nieformalną", "szarą", czy wręcz "czarną" strefę gospodarki. Często wykluczeni w ten sposób zostają po prostu zepchnięci na margines społeczny, skazani na przymusową bezczynność i życie z zasiłku - w niektórych przypadkach od kołyski do grobu. <br>Właśnie teraz kiedy potrzeba państwa dobrobytu jest większa niż kiedykolwiek, poddawane jest ono gwałtownej krytyce, a nawet częściowo likwidowane pod pretekstem nadmiernej kosztowności i biurokratycznej inercji, oraz rzekomej skuteczności alternatywnych względem niego rozwiązań postulujących