w kawiarni Piątkowskiego, choć mogłam tam napawać się tylko zapachem kawy, bo udawałam przykładną maminą córeczkę, co nie tknie niczego przed obiadem.<br>Tak miało być zawsze.<br>Tak nie mogło być zawsze, chociaż nie odwrócił się bieg ulicznych wąwozów i nie zawalił się różowy trójkąt mojej szkoły. Wszystko stać będzie wszakże na miejscu, kiedy zejdę do szkolnej szatni i moja pani - która z moich pań? - powie mi, że nie mam już prawa do nauki. Która? Może sama pani przełożona, pani Adela Skrzypkowska, choć to z nią o parę lat wcześniej opłakiwałyśmy śmierć marszałka Piłsudskiego, lecz to o niej później się dowiem, że przyjęła