wiele poważniejsza aniżeli dyskusja wokół przedłożonego przez KBN programu badań. W istocie idzie bowiem o to, w jakim charakterze mamy wchodzić do jednoczącej się (oby tym razem na dobre i na stałe!) Europy: ubogiego i dalekiego kuzyna, który długo żył poza jej obrębem, czy pełnoprawnego członka <page nr=355> wspólnoty, która powstaje dopiero na naszych oczach. Moim zdaniem, prawdzie historycznej odpowiada jedynie druga z tych możliwości. W dziedzinie gospodarczej czy politycznej wspólnota taka nigdy nie istniała. Jeśli idzie natomiast o wspólnotę kultury opartej na tych samych, łacińsko-chrześcijańskich korzeniach, to zarówno w jej budowie, jak i w korzystaniu z owoców tej cywilizacji braliśmy zawsze udział w