redzie gibraltarskiego portu.<br>Wróżba<br>Jak to dobrze, że jest ze mną Obi, bez niego ta podróż (a zanosiło się, że potrwa co najmniej kilka dni, że z autobusu przesiądziemy się do pociągu, a potem znów do samochodu, i miniemy niejedno miasto, niejedną granicę, niejeden kraj) dłużyłaby się bez końca i na nic by się zdało, gdy siedziałem przy oknie - a wymienialiśmy się miejscami co parę godzin - wypatrywanie ciągnących przez kamienistą rudą pustynię karawan wielbłądów albo na skrawkach zieleni stad, nielicznych zresztą, owiec i strzegącego ich pasterza z długą laską, przypominającego jako żywo pastuszków z betlejemskiej szopki, a gdy niósł na ramionach jagnię - samego