ją ja jeden. Ale to było dawno. Nie pisała wtedy dziennika. Nigdy nie dowiecie się, co to było.<br><br> SCENA TRZECIA<br> Wbiega Marceli z prawej strony<br> MARCELI<br>Pan Maszejko prosi pana w tej chwili do kancelarii. Mówi, że coś bardzo ważnego. Zboże po 162 za pud.<br> Nibek chwyta zeszyty i wybiega na prawo<br> KOZDROŃ<br> zrywając się<br>To moja własność! Oddaj pan to w tej chwili!<br> Wybiega za nim. Za Kozdroniem Marceli<br><br><br>&lt;page nr=155&gt;<br><br> SCENA CZWARTA<br> Kuzyn sam<br> KUZYN<br>O Boże! Byłem tylko widmem. To ja byłem, faktycznie byłem widmem! Odegrywałem życie moimi krwawymi bebechami! O jakież to wstrętne! A ona była rzeczywistą w tym wszystkim