Jakże potrzebne. Wysupłali się z tłumu korkującego ulicę przy wejściu na most i pomaszerowali w stronę "redakcji". Stanowił ją sublokatorski pokoik, w którym nową pozycję mieszkania akcentował od paru dni "służbowy" stół, przysłany ciężarówką przez Drobnego.<br>- Niech tylko zobaczą, że piszemy na bolszewickim stole, leżym, bracie żartował Jerzy.<br>W pokoju na stole leżała koperta: "Do redakcji ŤGłosu Pokoleniať." List był bez znaczka.<br>Ktoś przyniósł... Jerzy rozdarł kopertę.<br>Do redakcji "Głosu Pokolenia"<br>Składam Wam serdeczne życzenia pomyślnego rozwoju pisma jako powstaniec i matka poległego powstańca, kapitana batalionu "Miotła ". Jestem Wam szczerze wdzięczna, żeście poruszyli temat tak śmiało. Wasz artykuł "Próba rachunku" dał mi