żołnierz i wręczył przerażonej Basi dowód.<br>Przenocowałam po polskiej stronie w pensjonacie, gdzie od 13 grudnia nie pojawił się żaden gość. Panie przyjęły mnie jak kogoś z rodziny. Nakarmiły, położyły Marysię spać, nie miały za złe, że pies nasikał na dywan. Jakiś pan dał mi 2 litry benzyny, która była na wagę złota, żebym mogła dojechać do granicy.<br>O świcie polscy WOP-iści zobaczyli dziecko, psa, bałagan w bagażniku, niczego nie sprawdzali i życzyli mi szerokiej drogi. Po drugiej stronie szlabanu było inaczej. NRD-owcy zażądali świadectwa szczepienia psa. Pokazałam, ale oni oświadczyli, że psa należało zaszczepić tuż przed wyjazdem. O pierwszej po