z , przy założeniu, że A . Analogicznie ta sama użyteczność przy założeniu, że prawdziwe jest zdanie A , wynosi: .s q, gdzie q = P(x ­ W/ A).<br> Problem racjonalności zawodnego schematu wnioskowania S ze względu na oparte na konkluzji tego schematu działanie o ryzyku R wygląda teraz następująco. Każdy możliwy w scharakteryzowanych na wstępie warunkach schemat wnioskowania prowadzący do konkluzji A ma kształt: x ­ W A , gdzie W jest jakimś podzbiorem X (zbioru wszystkich możliwych wyników eksperymentu). Każde więc W określa jednoznacznie schemat wnioskowania. Ale od W zależy q i q , a zatem również oczekiwana użyteczność w obu możliwych przypadkach: z q, .s q