ale od czego jest wyobraźnia Muszę powiedzieć, że byłam strasznie niedorozwiniętą w pewnych dziedzinach osobą, nieuświadomioną i bardzo przy tym wstydliwą. W swej naiwności nie wiedziałam, skąd się biorą dzieci - autentycznie wierzyłam, że to sprawka bociana. I byłam z tym szczęśliwa. Nie całowałam się, broń Boże, z tym Tadkiem. Po nabożeństwach majowych, spotkaniach kościelnych czy szkolnych odprowadzał mnie do domu ciotki. Opowiadał o sporcie, a ja o gwiazdach filmowych, których zdjęcia wtedy zbierałam.&lt;/&gt;<br>&lt;who1&gt;RS: Więc nie było wyznań, rozmów o miłości?&lt;/&gt;<br>&lt;who2&gt;K.S.: O miłości? Skąd! Były za to namiętne listy pisane gorącym piórem, które kończyły się formułką: &lt;q&gt;"Całuję Cię do utraty