na tutejszą wikarówkę... że przyroda, że Historia... sto lat temu... - Wstał. Odłożył nie zapaloną fajkę. - Jeszcze zajdę do kościoła. Podziękować unser Jezus Christus za dzisiejszy dzień. Dobranoc, mój synu. - Potrząsnął głową i wyszedł. <br>Patrzy Hans na drzwi zamknięte. "Przecież ja nie odpowiedziałem na jego pożegnanie!" Wziął w palce kostkę cukru, nacisnął ją kciukiem o dłoń, aż pękła na dwoje. Wrzucił połówkę na dno filiżanki. Z dzbanka nalał tyle że tyle kawy. Mieszał, patrząc na łyżeczkę i wir lilipuci. Świadom naraz swej przynależności do świata małego, do świata drobnomieszczańskich satysfakcji. Ślimak mający do objadania te same co dzień liście sałaty, drzemiące kruchym