w ramię ruszyli za swoim wezwaniem, za błyskiem szabli, na której wyryto: Bóg, Honor, Ojczyzna, a kiedy od czoła doszedł mnie dźwięk trąbki, ruszyłem i ja za nimi w ariergardzie, z obolałym zadkiem mandryla.<br>Nie było dla mnie ważne, z jakim przeciwnikiem mamy się zmierzyć, jakich jest on przekonań, jakiej nacji, jakiej maści, grunt, że Oni Dwaj mnie prowadzili, a ja byłem żołnierzem, nareszcie czymś, o czym marzyłem.<br>Myśleć żołnierz nie ma obowiązku, ma obowiązek wykonywać rozkazy, dlatego jest to ze wszech miar męskie zajęcie, kobiety ze swoimi kaprysami, spod których wyziera zdrowy rozsądek, zupełnie się do tego nie nadają.<br>&lt;page nr=124&gt; Jeśli