Wszechświata, ale poza to podłoże niepomiernie wykracza. Jak człowiek różni się od reszty świata, tak samo sens jego historii różni się od sensu Kosmosu. Wraz z człowiekiem pojawiła się w świecie zdolność myślenia o świecie i o własnym myśleniu, zdolność chcenia i dokonywania wyborów. Sens, który przyrodzie został po prostu nadany, człowiekowi został przedstawiony do wolnego zaakceptowania. Człowiek stał się nie tylko wykonawcą, ale i współautorem swojego sensu. A jeżeli nadać czemuś sens oznacza współtworzyć to, to człowiek współtworzy sam siebie.<br>Sensu Wszechświata można nie dostrzec, ale nie można go zepsuć. Swój własny sens człowiek jest władny zdewastować. Wprawdzie, będąc elementem