względem było to bardzo zdrowe, bo z asystenta filozofii, porozumiewającego się językiem &lt;name type="person"&gt;Husserla&lt;/&gt; i &lt;name type="person"&gt;Heideggera&lt;/&gt;, stałem się katechetą, który mówi do małych dzieci i musi mówić ich językiem. Bardzo mocno korzystałem wtedy z &lt;name type="tit"&gt;Tygodnika Powszechnego&lt;/&gt;, z tekstów księdza Malińskiego, ale mój język - nawet jeżeli dzieci go rozumiały - ciągle jeszcze nie nadawał się do druku. Trochę pomógł mi egzystencjalizm, który posługiwał się prostszym językiem, ale wciąż miałem problem z przekładaniem mojej filozofii na potrzeby prostego człowieka.<br>To była cena zamknięcia się w filozofii - moich filozoficznych fascynacji, które całkowicie mnie pochłonęły. W odróżnieniu od Adama, właściwie uprawiałem intelektualną monokulturę. Filozofia, filozofia, filozofia. Adam