mniej albo więcej uprzejmie. Śmieszny im się wydał ten stary, <br>obcy podróżny. Studnia o parę kroków, a on domaga się, by zdjąć z głowy czy <br>ramienia ciężki dzban i napoić go!<br>Nie wysłuchał mnie Bóg pana mojego - pomyślał z żalem Elizer. - Jeszcze jednej <br>tylko poproszę i jeżeli odmówi, poniecham.<br>Właśnie nadchodziła młodziutka, szczupła dziewczynka o twarzy okrągłej jak jabłko <br>i wesołych oczach. Przeginała się na bok pod wspartym na ramieniu dzbanem.<br>- Pozwól mi napić się z twojego dzbana - prosił Elizer i równocześnie pomyślał: <br>Nie zgodzi się żadną miarą, bo ledwie swe wiadro dźwiga.<br>Lecz dziewczyna uśmiechnęła się uprzejmie, przy czym na