nos mojej siostry.<br>- Żeby nie było nieporozumień - powiedział z naciskiem. - Mnie się bardzo podoba to, co się w Polsce dzieje.<br>- Mnie też - zapewniłem go.<br>- To dobrze. Bo zerwaliśmy z twoim ojcem: to reakcjonista.<br>- Zawsze mnie irytowały jego drobnomieszczańskie poglądy! - odparłem, ale nie mogłem odpędzić myśli, że to właśnie ojciec triumfuje nade mną, bo pracownia prosperowała niezmiennie, a mną los zamiatał po bruku. Szwagier obserwował mnie nadal swym przenikliwym wzrokiem.<br>- Dobrze - zdecydował. - A co ty potrafisz robić?<br>- Mogę pracować w biurze.<br>- Pracy nie brakuje. Wolałbym ciebie nie mieć w Banku, bo mógłby ktoś pomyśleć, że proteguję rodzinę. Zgłoś się do mnie jutro